Uncharted Horizons Myanmar ရဲ႕တည္ေထာင္သူ စြန္႔စြန္႔စားစားသြားလာရတဲ့ခရီးစဥ္ေတြကိုစီစဥ္သူ Jochen Meissner ဟာပုသိမ္ကေနေဂၚရင္ဂ်ီကၽြန္းဆီ စက္ဘီးစီးခရီးသြားတဲ့အေတြ႔အၾကံဳေတြကိုမွ်ေ၀ထားပါတယ္။ ၃ရက္ၾကာတဲ့သူ႔ခရီးစဥ္မွာ ေခ်ာင္းသာ၊ ေငြေဆာင္ကမ္းေျခေတြလည္းပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။
စက္တင္ဘာလကုန္ပိုင္းေလာက္မွာ မိုးရာသီကုန္ဆံုးသြားေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၃ေယာက္သားျမန္မာႏုိင္ငံေတာင္ပိုင္းက ကမ္းေျခေတြဆီစက္ဘီးစီးခရီးသြားဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကတယ္ဗ်။ ဒဂုန္ဧရာကားဂိတ္ကေနပုသိမ္ထိဘတ္စ္ကားစီးမယ္။ ေန႔လယ္ ၁နာရီေလာက္မွာ ပုသိမ္ကေနကမ္းေျခေတြဆီ္ ၃ရက္ၾကာစက္ဘီးစီးခရီးထြက္ၾကမယ္။
ဒီလိုနဲ႔အထုပ္အပိုးေတြတင္ျပီးစက္ဘီးစနင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ပထမေန႔ခရီးကေတာ့လြယ္ပါတယ္၊ ကီလိုမီတာ ၆၀ေလာက္ပဲေ၀းတဲ့ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခကိုေရာက္တယ္။ စိမ္းစိုလွပေနတဲ့နယ္ေျမဟာေတာင္တန္းေတြထူေျပာေပမယ့္အလြန္မက္ေစာက္ျခင္းမရွိပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔သြားရာလမ္းရဲ႕တဘက္တခ်က္မွာ ေရာ္ဘာစိုက္ခင္းေတြနဲ႔ျပည့္ေနေလရဲ႕။ ရြာငယ္ေလးေတြလည္းရွိျပီး ေဒသခံေတြကလည္းေဖာ္ေရြလွပါတယ္။
ေခ်ာင္းသာေရာက္ဖို႔ ၁၀ကီလိုမီတာေလာက္ပဲလိုေတာ့တဲ့ေနရာမွာ ေခ်ာင္းတခုကိုျဖတ္ထိုးထားတဲ့တံတားရွည္ၾကီးတခုနားမွာအနားယူတယ္။ အနီးအနားကရြာသားေတြကေရွ႕မွာဆင္ရိုင္းေတြနဲ႔ေတြ႔ႏိုင္ေၾကာင္းသတင္းေပးလို႔ နည္းနည္းေတာင္စိတ္ပူသြားတယ္။ ဆင္ေတြနဲ႔တိုးရင္စက္ဘီးေရွ႕မီးေတြနဲ႔ မ်က္လံုးကိုထိုးဖို႔ အသံက်ယ္ၾကီးေအာ္ျပီးသြားဖုိ႔ေဒသခံေတြကအၾကံေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔မေမွာင္ခင္ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခဆီေဘးမသီရန္မခေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အရသာရွိတဲ့ပင္လယ္စာလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြနဲ႔ညစာစားျပီး အိပ္ရာေစာေစာ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာတကယ္စိန္ေခၚမႈရွိတဲ့ခရီးစဥ္နဲ႔ေတြ႕ရဦးမွာေလ။
ေနာက္ေန႔မနက္ ၆နာရီခြဲေလာက္မွာစထြက္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အစီအစဥ္ကေတာင္ဘက္ယြန္းယြန္းမွာရွိတဲ့ ေငြေဆာင္ကမ္းေျခဆီစက္ဘီးနဲ႔သြားျပီး ဆင္မဆိုတဲ့တံငါရြာနဲ႔ ေဂၚရင္ဂ်ီကၽြန္းကိုဆက္သြားဖို႔ပါပဲ။ ပထမခရီးစဥ္ကေတာ့ ေအာင္ျမင္ေခ်ာေမြ႔စြာျပီးဆံုးသြားခဲ့တယ္။ ျမစ္သံုးစင္းကိုကူးတို႔ေလွေလးေတြနဲ႔ျဖတ္ကူးအျပီး ၂နာရီအၾကာမွာေတာ့ ေငြေဆာင္ကမ္းေျခကိုေရာက္လာခဲ့ပါျပီ။ ၾကည္လင္ေအးျမေနတဲ့ Andaman Sea (ကပၸလီပင္လယ္) မွာေရကူးၾကေသးတယ္။
ေျမပံုၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ခရီးစဥ္တ၀က္က်ိဳးျပီလို႔ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္တကယ့့္အျပင္ကလမ္းေတြကေတာ့ ရႊံ႕အိုင္ၾကီးေတြ ဗြက္အိုင္ၾကီးေတြနဲ႔ျပည့္ေနျပီးသြားရအေတာ္ခက္ပါတယ္။ ၂နာရီၾကာေအာင္စက္ဘီးနင္းျပီးမွ လွပတဲ့ဆင္မရြာကိုေရာက္တယ္။ ပင္လယ္စာေတြနဲ႔ေန႔လယ္စာစားျပီး ေတာင္္ဘက္စူးစူးကနယ္ေျမသစ္ဆီသြားဖို႔အားေမြးၾကတယ္။
Google Maps ကိုေလ့လာၾကည့္ေတာ့ငရုတ္ေကာင္းရြာကိုေရာက္တဲ့ကမ္းေျခနဲ႔ ကမ္းရိုးတန္းၾကားမွာလမ္းသြယ္ေလးတခုရွိေနတာကိုေတြ႔ရတယ္။ ကပ္လ်က္မွာေဂၚရင္ဂ်ီကၽြန္းရွိတယ္။ အဲ့ဒီကၽြန္းဟာမၾကာေသးမီကမွျပည္တြင္းခရီးသြားေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားကအေျခခ်ေနထိုင္သူေတြၾကားနာမည္ၾကီးလာတာပါ။ ဒါေပမယ့္ခရီးလမ္းေၾကာင္္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဘယ္သူမွေသေသခ်ာခ်ာမသိၾကေသးဘူး။
မိုးရာသီကုန္ခါစဆိုေတာ့လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ဒူးေလာက္ထိျမဳပ္တဲ့ရႊံ႕အိုင္ၾကီးေတြနဲ႔ျပည့္ေနတယ္။ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေတြနဲ႔ေတာင္သြားဖို႔ခက္တယ္။ ခရီးစဥ္ရဲ႕ေနာက္ဆံုး ကီလိုမီတာ ၃၀ကိုသြားဖိုု႔ ၆နာရီေက်ာ္ေလာက္အခ်ိန္ယူရတယ္။ သဲျဖဴရြာကိုေရာက္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွသာ စက္ဘီးနင္းရတာနည္းနည္းအဆင္ေျပလာတယ္။ ျပီးေတာ့ေမွာင္ခါနီးေလာက္မွာ ငရုတ္ေကာင္းရြာဆီေရာက္ပါတယ္။
ေမွာင္ေနျပီဆိုေတာ့စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္း ေဂၚရင္ဂ်ီကၽြန္းဆီသြားဖို႔မလြယ္ေတာ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲငရုတ္ေကာင္းရြာကတည္းခိုခန္းေလးတခုမွာပဲ တညတေသာင္းက်ပ္နဲ႔တည္းခိုရေတာ့တယ္။ ေဒသခံတံငါသည္တေယာက္ရဲ႕ဘားမွာညစာေကာင္းေကာင္းစားျပီး ဘီယာေအးေအးေလးေသာက္လိုက္ရေတာ့ တေနကုန္ပင္ပန္းထားတာေတြေပ်ာက္သြားတယ္။ စက္ဘီးေပၚမွာ ၁၂နာရီဆက္တုိက္ထိုင္ျပီးတရက္တည္း ကီလိုမီတာ ၈၀ေမာင္းရတဲ့ဒီခရီးဟာ က်ေနာ္တို႔ဘ၀မွာအခက္ခဲဆံုးနဲ႔စိန္ေခၚမႈအမ်ားဆံုးခရီးပါပဲ။ အဲ့ဒီညမွာႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတယ္။
ခရီးစဥ္ေနာက္ဆံုးေန႔မွာေတာ့ မနက္ ၆နာရီေလာက္ကတည္းကအိပ္ရာထၾကျပီး သစ္သားကူးတို႔ေလွေလးနဲ႔ခရီးဆက္လာၾကတယ္။ အရမ္းေစာေနေသးလို႔ထင္ပါရဲ႕ ေလွေပၚမွာက်ေနာ္တို႔ပဲရွိတယ္။ ကူးတို႔ေလွေလးဟာလမုပင္ေတြျပည့္ေနတဲ့ျမစ္၀ကိုျဖတ္သန္းသြားတယ္။ ကြန္ကရစ္လမ္းေလးကေနအုန္းပင္ေတြေတာင္ကုန္းေတြဆီေရာက္သြားပါတယ္။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တဆိုင္ထဲ၀င္ျပီး မနက္စာမုန္႔ဟင္းခါးစားၾကတယ္။ ၁၀မိနစ္ေလာက္အၾကာကမ္းေျခကေနစက္ဘီးနင္းျပီးေတာ့ ေဂၚရင္ဂ်ီကၽြန္းကိုေရာက္ပါျပီ။ ကုန္းေျမနဲ႔ေဂၚရင္ဂ်ီကၽြန္းဟာ သဲေသာင္တခုနဲ႔ဆက္သြယ္ထားတယ္။ အဲ့ဒီေသာင္ျပင္ေပၚမွာပဲတည္းခိုခန္းေတြတည္ရွိတယ္။ ၁၀မိနစ္ေလာက္ထပ္ေလွ်ာက္အျပီး ေတာင္ကုန္းေလးတခုေပၚကေစတီတဆူဆီေရာက္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီကေနျမင္ရတဲ့ရႈခင္းေတြကအရမ္းလွတယ္ဗ်။
ဒါေပမယ့္ေရွ႕ဆက္သြားရမယ့္ခရီးၾကမ္းေတြရွိေသးတာမို႔ ငွက္ေပ်ာသီးေတြနဲ႔မုန္႔အခ်ိဳေတြမ်ားမ်ားထုပ္ပိုးျပီး ေတာင္တန္းေတြကိုျဖတ္ျပီးပုသိမ္ကိုျပန္ဖို႔လုပ္ၾကတယ္။
ေဒသခံေတြကဒီေဒသကို ခ်င္းျပည္နယ္အငယ္စားေလးလို႔ေခၚၾကတယ္။ မက္ေစာက္တဲ့ေတာင္တန္းေတြကိုေတြ႔ေတာ့မွဘာေၾကာင့္ဒီနာမည္ရသလဲနားလည္ေတာ့တယ္။ ေတာင္တန္းတခုကိုဆင္းျပီးမၾကာျပီဘူး ေနာက္တခုကိုထပ္ေတြ႔တာပဲ။ ရႈခင္းေတြကေတာ့လွပါရဲ႕ ဒါေပမယ့္ဒီခရီးစဥ္ဟာက်ေနာ္တုိ႔ထင္ထားတာထက္ ပိုပင္ပန္းတာကိုေတြ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ဒီလမ္းတလမ္းပဲရွိတယ္ေလ။ မြန္းတိမ္းခ်ိန္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ မိုးထိေတာင္ေပၚေရာက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့တနာရီေလာက္ေတာင္ေအာက္ဆင္းလမ္းအတိုင္း နင္းလာတယ္။ မရမ္းကုန္းရြာကိုေရာက္ေတာ့ထရပ္ကားငွားျပီး ပုသိမ္ကိုထြက္လာၾကတယ္။ ဘီယာေအးေအးေလးေသာက္ရင္းပုသိမ္ျမစ္ေပၚကေန၀င္ခ်ိန္ကိုၾကည့္ရတာအရသာပဲဗ်။
က်ေနာ္တို႔သြားခဲ့့တဲ့ခရီးစဥ္ကစုစုေပါင္း ကီလိုမီတာ ၁၇၀ေလာက္ပဲရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္မိုးရာသီကုန္ခါစမို႔လမ္းေတြေတာ္ေတာ္ပ်က္စီးေနတဲ့အတြက္အဲ့ဒီထက္ပိုသြားဖို႔လည္းမလြယ္ဘူး။ ပြင့္လင္းရာသီမွာဆိုရင္ေတာ့ လမ္းေတြပိုေကာင္းေနလိမ့္မယ္ထင္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္မိုးေလကင္းစင္စရာသီမို႔စိမ္းစိုေနတဲ့အပင္ေတြနဲ႔လွပၾကည္လင္တဲ့ေကာင္းကင္ကိုျမင္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ဒီခရီးထြက္ခဲ့ရတာတန္တယ္လို႔ပဲဆိုရမွာပါ။ ေနာက္ထပ္တၾကိမ္သြားဖို႔လည္းစိတ္ကူးပါတယ္။
Uncharted Horizons Myanmar ဟာစြန္႔စြန္႔စားစားသြားလာရတဲ့ခရီးစဥ္ေတြကို စီစဥ္ေပးေနတဲ့ကုမၸဏီတခုျဖစ္ျပီး သြားေနက်မဟုတ္တဲ့လမ္းေတြကေနတဆင့္ စက္ဘီးစီးခရီး ေတာင္တက္ခရီးေတြစီစဥ္ေပးေနပါတယ္။ Jochen Meissner ဟာခ်င္းျပည္နယ္ရဲ႕ ေ၀းလံေခါင္သီတဲ့ေဒသေတြကိုေလ့လာရတာႏွစ္သက္ျပီး ျမန္မာႏုိင္ငံကစြန္႔စားခန္းထြက္လို႔ရတဲ့ေနရာတုိင္းမွာသူရွိပါတယ္။
uncharted-horizons-myanmar.com
အမွတ္ (၁၀၉)၊ ၄၉လမ္းအလယ္ဘေလာက္၊ ပုဇြန္ေတာင္ျမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္။
