အညာေဒသရဲ႕ထန္းပင္ေတြကိုထိန္းသိမ္းရင္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့မိန္းကေလးေတြကိုလက္မႈအတတ္ပညာ ေတြသင္ေပးေနတဲ့ ေဒၚပိုးျဖဴရဲ႕ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈနဲ႔ ထန္းပင္ေတြကိုထိန္းသိမ္းေရးလုပ္ငန္းကိုစတင္ျဖစ္ခဲ့ပံုတုိ႔ကို Myanmore ရဲ႕ Alec Wilmot ကေမးျမန္းထားပါတယ္။
ေဒၚပိုးျဖဴအေနနဲ႔သူ႔ရဲ႕ဇာတိမိုးကုတ္ျမိဳ႕ဟာခရီးသြားဧည့္သည္ေတြကိုဆြဲေဆာင္ႏုိင္တဲ့ေနရာတစ္ခုျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ စြဲစြဲျမဲျမဲယံုၾကည္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ပဲသူဟာအလွဴေငြကိုအေျခခံတဲ့ဖြံ႔ျဖိဳးေရးအစီအစဥ္ေတြနဲ႔ ပညာေရး၊ အလုပ္အကိုင္၊ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြကိုတိုးတက္ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြတင္မကေသးဘဲ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးကိုပါအာရံုစိုက္လာခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲေက်ာက္ပန္းေတာင္းနဲ႔မေကြးမွာရွိတဲ့ သမိုင္း၀င္ထန္းေတာေတြေပ်ာက္ကြယ္မသြားေအာင္ထိန္းသိမ္းမႈကိုစတင္ခဲ့ပါတယ္။
သူမမိသားစုဟာေက်ာက္သံပတၱျမားေတြကိုေရာင္းခ်တဲ့လုပ္ငန္းလုပ္ေပမယ့္ ေဒၚပိုးျဖဴမွာေတာ့ မိရိုးဖလာစီးပြားေရးနဲ႔မတူတဲ့အေတြးအျမင္သစ္ေတြရွိပါတယ္။ သူမဟာရူပေဗဒအထူးျပဳဘာသာရပ္နဲ႔ ရန္ကုန္မွာတကၠသိုလ္တက္ခဲ့တယ္။
သိပၸံပညာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ဘာသာရပ္သင္ၾကားတဲ့အခါ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရတာမ်ိဳးရွိခဲ့လားလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ “အဲ့ဒီနယ္ပယ္မွာအမ်ိဳးသမီးေတြေတာ္ေတာ္နည္းေနေသးတယ္ရွင့္။ ေက်ာင္းျပီးေတာ့အိမ္ျခံေျမေလာကထဲ ၀င္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မစ၀င္၀င္ခ်င္းတုန္းကအိမ္ျခံေျမကေခတ္ေကာင္းေနတယ္။ အေရာင္းအ၀ယ္လည္းလုပ္သလို ေနာင္တခ်ိန္ျပန္ေရာင္းဖို႔ေျမေတြ၀ယ္ထားတာမ်ိဳးလည္းလုပ္ပါတယ္” လို႔ျပန္ေျဖပါတယ္။
အိမ္ျခံေျမလုပ္ငန္းနဲ႔ခ်မ္းသာၾကြယ္၀လာတဲ့အခါမွာသူမရဲ႕ဇာတိမိုးကုတ္နဲ႔ျမန္မာအသိုင္းအ၀ိုင္းကိုေက်းဇူးျပန္ဆပ္ဖို႔စိတ္ကူးရလာခဲ့တယ္။
“မိုးကုတ္ေဒသခံေတြကဆင္းရဲႏြမ္းပါးျပီးရုန္းကန္ၾကရတယ္။ သူတို႔စား၀တ္ေနေရးမပူပင္ရေအာင္ ပညာေတြသင္ေပးျပီးအဖြဲ႔အစည္းေတြတည္ေထာင္ေပးဖို႔နည္းလမ္းရွာခဲ့ပါတယ္။”
သူမဟာအသက္အရြယ္ေထာက္လာျပီျဖစ္တဲ့အႏုပညာရွင္ေတြအတြက္ ဘိုးဘြားရိပ္သာတစ္ခုတည္ေထာင္ဖို႔ ရန္ပံုေငြမတည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီရိပ္သာဟာျမန္မာႏုိင္ငံကစား၀တ္ေနေရးက်ပ္တည္းျပီး အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္ တဲ့အႏုပညာသည္ေတြကိုလက္ခံေစာင့္ေရွာက္ေပးေနပါတယ္။ အဲ့ဒီကေနျပီးေတာ့ မိုးကုန္ျမိဳ႕တည္ေထာင္ျခင္းအႏွစ္ ၈၀၀ျပည့္ေဖာင္ေဒးရွင္းမွာ တြဲဘက္ဥကၠဌအျဖစ္တာ၀န္ယူရင္း ပညာေရးနဲ႔အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာသင္ၾကားေရးအစီအစဥ္ေတြ အတြက္ရန္ပံုေငြေကာက္ခံေပးခဲ့တယ္။ ဒီအစီအစဥ္ေတြမွာ ဧည့္လမ္းညႊန္အတတ္ပညာ၊ အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားေရး၊ အႏုပညာနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာပညာေတြ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။
အရင္ႏွစ္ကက်င္းပခဲ့တဲ့မိုးကုတ္အႏွစ္ ၈၀၀ျပည့္ပြဲေတာ္ဟာ မိုးကုတ္ျမိဳ႕ရဲ႕ၾကြယ္၀တဲ့အလွတရားေတြနဲ႔ သယံဇာတေတြကိုဂုဏ္ျပဳတဲ့ပြဲလည္းျဖစ္ျပီး ရန္ပံုေငြေကာက္ခံတဲ့ပြဲလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ၃ရက္ၾကာတဲ့ဒီပြဲေတာ္မွာ အဆိုေတာ္၊ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေတြအတူတူဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကျပီး မိုးကုတ္ျမိဳ႔ကိုခရီးသြားေတြ သတိထားမိလာေအာင္ အားထုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ခရီးသြားလာေရးလုပ္ငန္းကိုအာရံုစိုက္ျပီး ဖြံ႔ျဖိဳးေရးအစီအစဥ္ေတြေဆာင္ရြက္ရင္ ပညာေရးလည္းအဆင့္ျမင့္လာျပီး စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းေတြလည္းပိုမ်ားလာမယ္လို႔ ေဒၚပိုးျဖဴကယံုၾကည္တယ္။
အဲ့ဒီပြဲေတာ္မွာပဲဂ်ာနယ္လစ္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္တစ္ေယာက္က ေက်ာက္ပန္းေတာင္းနဲ႔မေကြးကထန္းပင္ေတြဟာအခ်ိန္တိုအတြင္း အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ခုတ္လွဲခံေနရေၾကာင္းေဒၚပိုးျဖဴကိုေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၂ကေနစေရတြက္ရင္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးကထန္းပင္ေတြရဲ႕ ၅၀ရာခိုင္ႏႈန္းေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ျပီလို႔သိရတယ္။ ထန္းပင္ေတြကိုသစ္အျဖစ္သံုးဖို႔ခုတ္လွဲၾကတာျဖစ္ျပီး သေဘၤာနဲ႔တင္ပို႔ေရာင္းခ်ၾကတယ္လို႔ အဲ့ဒီဂ်ာနယ္လစ္ကေဒၚပိုးျဖဴကိုေျပာပါတယ္။ ထန္းေတာေတြေရရွည္တည္ျမဲဖို႔ဆိုတာအရမ္းအခ်ိန္ယူရျပီး စနစ္တက်ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရပါတယ္။ ထန္းေတာေတြျပဳန္းတီးလာျခင္းဟာအညာေဒသကျပည္သူေတြ ကုိလည္းထိခိုက္ေစတယ္ဆိုတာ ေဒၚပိုးျဖဴသေဘာေပါက္တယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲဒီကိစၥပတ္သက္ျပီးတခုခုလုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
“ထန္းပင္ေတြကၾကီးျပင္းမႈအရမ္းေႏွးပါတယ္။ အသက္ ၂၀-၃၀အရြယ္ေရာက္မွ ထန္းရည္စထြက္တယ္။ ထန္းေတာဆိုတာမိသားစုအစဥ္အဆက္ပိုင္တဲ့လုပ္ငန္းတစ္ခုပါ။ အဘြားျဖစ္သူကထန္းပင္စိုက္ခဲ့ျပီဆိုရင္ သူ႔သားေျမးေတြကအဲ့ဒီထန္းပင္ကိုအေမြဆက္ခံၾကတယ္။ အခုေတာ့ေျမကိုခြဲျခမ္းေရာင္းခ်ေနတဲ့အတြက္ ဘိုးဘြားအေမြထန္းေတာေတြကိုဆံုးရႈံးရသူေတြမ်ားလာပါတယ္” ေဒၚပိုးျဖဴကရွင္းျပတယ္။
ထန္းပင္ျမစ္ေတြဟာေျမေအာက္ေရလႊာထိေပါက္ေရာက္ႏုိင္ျပီး ေျမေအာက္ေရကိုေျမေပၚစုပ္ယူႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။ ထန္းပင္ေတြကိုအစုလိုက္အျပံဳလိုက္ခုတ္လွဲတဲ့အခါ အေပၚယံေျမဆီလႊာျပဳန္းတီးတိုက္စားသလို ကာလတိုအတြင္းေျမမ်က္ႏွာသြင္ျပင္ပ်က္စီးျပီးအၾကည့္ရဆိုးေစတယ္။
သူမဟာပထမဆံုးထန္းေတာေတြခုတ္လွဲခံေနရတဲ့ေနရာကိုကိုယ္တိုင္သြားၾကည့္ခဲ့တယ္။ သူမရတဲ့သတင္းေတြကမွန္ေနတာကိုမ်က္ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ထန္းေတာပိုင္ရွင္ေတြအေနနဲ႔ ထန္းပင္ကရတဲ့၀င္ေငြနဲ႔ရပ္တည္ဖို႔ခက္ခဲလာတာေၾကာင့္ ႏွစ္ ၄၀သက္တမ္းရွိတဲ့ထန္းပင္တစ္ပင္ကို က်ပ္ ၂၅၀၀၀တည္းနဲ႔ေရာင္းခ်ေနရပါတယ္။
“တန္ဖိုးအေနနဲ႔ေျပာရမယ္ဆိုရင္ထန္းပင္ငုတ္ေတြကိုပရိေဘာဂအျဖစ္ဖန္တီးျပီး ႏိုင္ငံျခားေစ်းကြက္မွာေဒၚလာရာဂဏန္းေလာက္နဲ႔ေရာင္းလို႔ရတယ္။ ဒီမွာေတာ့ခုတ္လွဲျပီးက်န္ခဲ့တဲ့ထန္းငုတ္ေတြကိုမီးရႈိ႕ျဖစ္ၾကတာေတြ႔ရတယ္” လို႔ေဒၚပိုးျဖဴကေျပာပါတယ္။
သူမရဲ႕အရွိန္အ၀ါနဲ႔ ႏွစ္ ၈၀၀ပြဲက်င္းပျပီးရလာတဲ့အေတြ႔အၾကံဳေတြကိုေပါင္းကာ Save the Palms ဆိုတဲ့အဖြဲ႔အစည္္းထူေထာင္ျပီးေက်ာက္ပန္းေတာင္းနဲ႔မေကြးကထန္းပင္ေတြကိုထိန္းသိမ္းမႈစတင္ခဲ့ပါတယ္။ မႏၱေလးတိုင္းေဒသၾကီးသစ္ေတာထိန္းသိမ္းေရးဌာနနဲ႔ဆက္သြယ္ျပီး ေဒသခံထန္းေတာပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕ အေျခအေနကိုတင္ျပခဲ့တယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့သူမရဲ႕ၾကိဳးစားမႈေၾကာင့္ ထန္းေတာေတြခုတ္လွဲခံရမႈႏႈန္း သိသိသာသာေလ်ာ့က်သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔မႏၱေလးတုိင္းအစိုးရရဲ႔ တရား၀င္ေၾကညာခ်က္ကိုေဒၚပိုးျဖဴေစာင့္ေနဆဲပါ။ မိရိုးဖလာထန္းစိုက္ပ်ိဳးမႈကအျမတ္အစြန္းနည္းပါးေနသ၍ ထန္းေတာေတြခုတ္လွဲခံရမယ့္ေဘးကရွိေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာက္ပန္းေတာင္းကထန္းပင္စိုက္ပ်ိဳးမႈဟာအသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈပညာေရး၊ ခရီးသြားလုပ္ငန္းျမွင့္တင္ေရးတို႔နဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ေနပါတယ္။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းေဒသခံေတြဟာ ထန္းရြက္နဲ႔ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ေတြရက္လုပ္ျပီးခရီးသြားေတြကိုဆြဲေဆာင္ဖို႔စီစဥ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုးမွာထန္းရြက္ဆင္းတုေတြထုတ္လုပ္တဲ့ေဒသရယ္လို႔မရွိေသးတဲ့အတြက္ ဒီစီမံကိန္းမွာပါ၀င္ေနသူေတြအေနနဲ႔ေက်ာက္ပန္းေတာင္းကိုထန္းရြက္ဆင္းတုေတြနဲ႔နာမည္ေက်ာ္ေစခ်င္ၾကတယ္။
ဒီစိတ္ကူးကိုအရင္ဆံုးေတြးမိခဲ့သူကေတာ့ေဒၚပိုးျဖဴပါ။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕ကေရွးေဟာင္းဘုရားေစတီ တစ္ခုအတြက္ ဆင္းတုေတာ္ေတြထုလုပ္ေပးခဲ့တဲ့လုပ္ငန္းကိုေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ အခ်ဳပ္အလုပ္ပညာရွင္အမ်ိဳးသမီး ၃၀ကဒီအစီအစဥ္မွာပါ၀င္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းတုအမ်ားၾကီးရက္လုပ္သြားဖို႔စီစဥ္ထားျပီး ဥာဏ္ေတာ္အျမင့္ဆံုးဆင္းတုကေတာ့ ၃၄ေပရွိမွာပါ။ မူလကဥာဏ္ေတာ္ ၄၅ေပအထိျပဳလုပ္ဖို႔စိတ္ကူးခဲ့ေပမယ့္ ေခါင္မိုးတည္ေဆာက္တဲ့လုပ္ငန္းမွာကုန္ကစားရိတ္ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ဥာဏ္ေတာ္ကို ၃၄ေပအထိေလွ်ာ့ခ်လိုက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းတုေတာ္တစ္ဆူခ်င္းစီကိုမိရိုးဖလာနည္းလမ္းေတြနဲ႔ပဲ တည္ေဆာက္သြားမွာျဖစ္ျပီး သဘာ၀ဆိုးေဆးေတြနဲ႔ပဲျခယ္သသြားမွာပါ။ ဒါ့အျပင္ မီးေလာင္ဒဏ္ခံႏုိင္တဲ့အလႊာတစ္ခုနဲ႔လည္း သုတ္လိမ္းသြားမယ္လို႔သိရပါတယ္။
လက္မႈပညာသည္အမ်ိဳးသမီးေတြရက္လုပ္လိုက္တဲ့ ဦးထုပ္နဲ႔လက္ကိုင္အိတ္ကစ ဘုရားဆင္းတုေတာ္အထိ လက္ရာပစၥည္းေတြအားလံုးဟာသဘာ၀ထုတ္ကုန္ေတြနဲ႔ျပဳလုပ္ထားတာျဖစ္တယ္လို႔ ေဒၚပိုးျဖဴကဆိုပါတယ္။ ဒီအႏုပညာလက္ရာေတြဟာမိရိုးဖလာယဥ္ေက်းမႈကိုထိန္းသိမ္းဖို႔အေထာက္အကူျပဳသလို ကမာၻလွည့္ခရီးသြားေတြကိုလည္းဆြဲေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔သူမကယံုၾကည္ပါတယ္။
ဒီစီမံကိန္းကမစေသးေပမယ့္ ၾကိဳတင္စီစဥ္မႈေတြကေတာ့စတင္ျပီျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဇိုင္းပံုေတြဆြဲေနျပီျဖစ္သလို လိုအပ္တဲ့ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းေတြကိုလည္းစုေဆာင္းေနပါျပီ။
“အနာဂတ္မွာျမန္မာ့လက္မႈပစၥည္းေတြကအရမ္းရွားသြားေတာ့မွာပါ။ ဒီစီမံကိန္းဟာေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႔ရဲ႕ ရုိးရာအဆင္တန္ဆာေတြကိုထိန္းသိမ္းရာေရာက္သလို ေဒသခံျပည္သူေတြရဲ႕လူေနမႈဘ၀ကိုလည္း တဘက္တလမ္းကအေထာက္အကူျဖစ္ပါလိမ့္မယ္” လို႔ေဒၚပိုးျဖဴကေျပာပါတယ္။
